Ngiti ni Hudas (part 7)

-Hindi lahat ng masakit ay masarap; hindi lahat ng masarap ay may lasa.

Parang isang isang segundo lang ata naitulog ko. Tinatamad na naman akong pumasok. Nagiging sakit ko na talaga 'to kapag Lunes. Nakakatamad bumangon.

“ SHIT! “

Naalala ko bigla ng makita kong may katabi pala ako. Lumabas ako at tiningnan kung may tao sa labas. Meron nga. Nagtoothbrush agad ako at binuksan ko ang pinto.

“Josh, kanina ka pa?” tanong ko.


Isang buntong hininga lang ang isinagot ng lolo mo.

“Sorry, got tired of doing my assignments kaya late na ko nakatulog kagabi.” (charot)


“Do you have any idea what time is it?” maangas parin ang lolo mo.


“I’ve been here kanina pa, it’s almost 9 in the morning and I’ve been waiting for about 2 hours and 18 minutes.” Pagmamaktol ng lolo mo.


Kasalanan ko ba yon? Sino ba may sabing hintayin niya ang pagising ko. Amfufu.
Isa sa pinaka ayaw ko ang bwesitin ang umaga ko.

“Look, kanina ka pa dito diba? And you’re tired right? And sick of course. Well you know what? The feeling is mutual… I guess we should end this up. You can leave now."


Hindi ko na tinuro ang daan pababa dahil sa movie lang naman nangyayari ang ganun.
Hagdanan break up ang nangyari. Speechless.

Hindi ko alam ba't ang kantang 'yon ang biglang pumasok sa utak ko.

(note: hindi po ako nagrarugby, sadyang malikot lang mag-isip)

Pumasok na ko at inilock ang pinto. Naligo na parang walang nangyari sa umagang ‘yon. Nagbihis at ginising ang natutulog sa kama ko.

“I’ll go ahead, dadating maya-maya ibang boardmates ko. You can stay here if you want to. Baka lang kasi hindi ako makauwi mamayang lunch time.”


“ok, maybe I’ll go now too. Pagamit ng CR.”

---------


Nasa loob ako ng classroom pero wala sa prof ko ang concentration ko. Naalala ko palagi ang nangyari kagabi. Hindi ako maka move on. Tuliro.

Nagring bigla ang cellphone ko. Kaya tumayo ako at lumabas.

“Hello”

“ Can we talk?” si Josh.

“why?, I’m in the middle of my class.”

“ I’m sorry.”

“Talk to you later chong ha.” Binaba ko na ang cp ko at pumuntang canteen. Mas lalong nagwawala alaga ko sa tiyan sa dramang ewan.

Hindi na ko bumalik sa classroom. Babalikan ko na lang mamaya mga gamit ko.

“Tol! Hoy! Bat lumalamon ka mag-isa?” bungad ng kasama ko sa isang organisasyong pinasok ko sa university.

Tumayo ako at kunwa’y yumuko.

“My mistress!”

“adik, marereport na naman tayo.”

Galit ang mga prof sa mga fratmen dahil mas nirerespeto pa daw kesa sa kanila.


Kasama ko si Yvon sa isang fraternity sa school. Mas matanda siya at naunang nakapasok sa grupo. Walang FREE SEX sa grupo namin pero may FREE LOVE. Pwede mong ligawan kahit babae. Minsan kapag nalunod sa sabaw (beer) ang utak ko, niloloko ko si Yvon na iwan ang jowa nya at ako na lang gawing pamalit. .

“May acceptance mamayang gabi, bagong chapter sa UP. Sama ka.” Umupo siya sa harap ko at nakishare sa kinakain kung hotdog.

“Same time? Same location?”


“Oo, task mo pareho. Ikaw parin sa huli.”


“Oi, sige Tol, pasundo mo ko mamaya sa aspi mo.”


---


Di ko napansin na puno na naman pala ang inbox ko. Ang hirap kapag old model ang cellphone. Limited ang pumapasok na messages. Syettt.


Nireplyan ko muna ang aking pinakamamahal.

.. See you, Old building 4th floor last room.


Agad akong pumunta sa Old building at dun ay hinintay siya. Maya-maya pa narinig ko na ang nagmamadaling hakbang papalapit.


Nang makita ako, agad naluha.

“Sorry talaga. Possesive na ba ako? “

Tinitigan ko siya at ako naman ang sumagot ng buntonghininga. Pinag-iisipan ko kung pa’no torturin ang kaharap ko.

“Sorry na talaga.”

“Sige, pero wag ka munang magpapakita isang Linggo.”


Alam kung mamimiss niya ko at isang torture yon Naiinis parin ako sa kanya. Super aware ako na selfish at self centered akong tao. Hindi ko na problema ‘yon. Problema na yon sa gustong pumatol. Para ano pa at pinachitsismisan nko at tinatawag na hudas. Kere kong panindigan yon. Tumayo nko at umalis.


Kailangan ko umuwi nga maaga at magpahinga. May acceptance mamaya.


Napasobra ata ang tulog ko at hindi ko namalayan ang cellphone ko na parang sasabog na sa dami ng missed calls at messages. Hinihintay nako at nasa labas daw ang sundo ko. Agad kung kinuha ang jacket ko. Kalahati ng buhay ko nasa jacket ko pinauubaya Hindi ako makalayo sa bahay ng walang jacket. Gaya ng sabi ko, madali akong lamigin.
Pagkababa ko ng hagdanan agad na nag bow ang dalawang aspi.


“Tara!”


--------


Pagdating ko sa location. Agad kong narinig ang iba’t-ibang ungol. Nagpapaluan na. Isang malaking taniman ng iba’t-ibang prutas ang lokasyon namin kung saan walang makakarinig sa daing. Pagmamay-ari yon ng pamilya ni Yvon.


“Tol, dito dito” si Yvon.


Agad naghandshake. Pumasok ako sa rest house at nakita ko ang walong lalaking nakaluhod, nakatakip ang mata at damit panloob lang ang suot.


May binulong sakin ang isang kasama ko.

“O sige” sabi ko. Inumpisahan ko na.

Ahem! Walang sumagot. Kaya nilakasan ko.

Ahem!

Sumagot ang walo.

“Good evening Master!”

during orientation, pinapaalam ng mistress ang do's and dont's at dahil ayoko ng tinatawag akong "MY LADY" iniba ang tawag sa akin... type ko ang MASTER. Prang sa anime kasi!

“Hindi ko narinig! Anak ng tokwa kayo! Binabastos nyo ba ko?!!!

bulyaw ko sa kanila.


TAYO! Mag-iinuman tayo! Kaya nyo pa ba?”


“kaya master, kaya.”


Ang iba ay naiiyak na. marahil sa hapdi at sakit ng dinanas nila.
Nagbukas ako ng isang beer at pinaamoy sa kanila.

“Ano naamoy nyo?”

“Beer master!”

“sige inuman muna tayo, magrelax muna tayo sandali.”

Pinadura ko kunwari ang mga kasama ko sa iisang baso. Naririnig nila yon. Ang iba ang sound effect pa na parang malagkit na plema.


Pinaamoy ko ulit ang beer.


“masarap ba ang beer?”


“ masarap master!”

“O shot na!”

pinainom ko sa kanila ang kunwaring plema at laway ng mga kasama ko. May dalawang sumuka.


“akala ko ba masarap? Lahat tayo ng maayos, ilagay ang mga kamay sa likuran!!!”

pasigaw parin ang pag-utos ko sa kanila.

“Spell QUIT losers. SPELL!” sigaw ko sa kanila. Ang dalawa ay nagsusuka parin.


Pina-inom ko ulit.

“spell QUIT!!! Losers!!! Maawa kayo sa kulay bayolet nyong legs! Kapag nalaman to ng nanay nyo, lagot kayo.”

"Pstt… ikaw" turo ko sa pang-apat na lalaki sa kanan. “spell Quit!”
“I don’t know how master!”

Pinaubos ko na ang eggyolk na nilagyan ng asin sa kanila na inakala nilang plema.


"Within 10 counts kailangang mag evaporate kayo sa harap ko. Hanapin nyo ang araw at ituro nyo."

Alas onse na ng gabi nun. Nagtatawanang demonyo lang ang maririnig mo sa buong farm. Nagkabanggaan pa silang lahat ng hinahahap nila ang pinto palabas. Naka blind fold parin sila.

“ISA!!! Sigaw ko.


“WALO”!!! mga p*ta! Ang babagal nyo! Hindi ako marunong magbilang!


Nakalabas na sila pero hindi nila alam kung anong ituturo dahil wala namang araw. Kinuha ko ang Baseball bat at lumabas na rin ako. Sumunod lahat ng myembro. Bawat acceptance may ganito. Kung sa iba kalokohan ito, sa grupo isang MALAKING kalokohan nga pero dito nasusubok kung paano mag-isip ang isang half brod. Gaano kahalaga sa kanila ang mapabilang sa amin.
Pinahawak ko ang baseball bat isa-isa.

“Masakit ba ang puddle kanina chong? O mas masakit ito kung sakali?”

May umiiyak na. syeetttt….

“Hay, mga bata kayo, naghahanap kayo ng sakit sa katawan” Binalibag ko ang baseball bat sa isang gulong na nakadikit sa isang puno.



“Nasaan ang araw?”

Agad nilang tinuro ang langit gamit ang kanan at kaliwang kamay. Halatang natataranta.

“Mga Assuming kayo!”


Lumapit ako sa kanila at binulong ang mahiwang salita.


“Uto-uto!”


“May sinabi ba 'kong kamay gamitin ninyong panturo?!!!”

binalibag ko ulit ang baseball bat sa lupa naman.

Mabilis silang humiga at tinuro ang langit gamit ang paa.


“Walang namang araw! Pinagloloko nyo ko. Gusto nyo pa bang masikatan ng araw?!”


Sumipol ako at kumanta…

“Hoy alam nyo ba ang kantang harap sa kanan halik sa kaliwa? Sure ako hindi nyo alam yon, dahil dun... kayo ang sasayaw. Ako na ang kakanta."

Para akong may tiriring habang sinasabi ang bawat salita ng kanta.

Hindi na magkamaliw sa kakatwa ang mga kasama ko.


Sige mga ineng tayo ng maayos at sumayaw.


Natataranta na sila at di na magkamaliw kung ano ang tamang gawin. Inumpisahan ko na nag pagkanta ko.


“sampal sa kanan halik sa kaliwa. ”


Sobrang lamig na sa labas pero ang lalaki ng butil ng pawis na nagsisilabasan sa mga pagmumuka ng walong nkahubad.

Parang adik na nagsasampalan at naghahalikan.

Andami ko ng ginawang kalokohan, pero talagang matigas at ayaw magQUIT! ganito ang hinahanap ng grupo

Alas dos trenta…

Pinakuha ko na ang by laws.

“Pinagod nyo ko mga hayop kayo. Tanggalin ang huling saplot maliban sa piring!!!"


Pinagitnaan namin sila at binasa ko ang by laws ng org.


Congratulations!!!! naghiyawan na ang lahat.


Lumapit ako sa walong nakahubad.

“Linisin nyo pagmumuka nyo at humarap sa akin na may kumikintab na balat! Sampung Segundo mga chong!

ISA!!!


Hindi ako marunong magbilang!!!


Nagtakbuhan na sila papuntang banyo na nagsisisigaw… Natapos din ang lahat sa isang maBOTENG usapan.

Pambihirang psy war.

---

Ngiti ni Hudas (part 6)

Linggo ng gabi… kailangan ko na ulit bumalik sa boarding dahil ay pasok na naman kinabukasan.


Tinatamad na talaga ako mag-aral, kung hindi dahil sa mga gumagawa sa mga assignments ko at projects, matagal na ko na kick out sa school…


Buti na lang.


Kailangan kong lumamon para pagdating sa boarding house, maglalaro na lang ako.


Musta na kaya ang farm ko? Sana hindi nalanta mga tanim ko. Sabi ko sa sarili ko


Lunes pa ng umaga dadating mga boardmates ko. Mag-eemo na lang muna ako sa boarding house.


Palabas na ko ng bahay ng biglang umulan.


Syet! Sira pa ang dala kung payong! Kumuha na ko ng dalawang supot at pinasok ko paa ko dun. Ayoko ko napuputikan rubber shoes ko. Kahit sa ukay-ukay ko lang nabili to… mahal parin! At ayaw ko kaagad malaspag! Mas matatanggap ko pang malaspag ang jowa ko ng iba kesa sapatos ko ang malaspag ng ulan! loko lang!


Naghihintay ako ng sasakyan sa daan. Pinagtitinginan na ko ng ibang nasa daan at naghihintay rin ng masasakyan.
“ Sus Paki ninyo sa outfit ko!” bulong sabay snob! SM at Chimes ang supot na nasa paa ko, Red at Blue.
Makulay.


“Kahit sabog ang buhok ko, atleast bagong ligo ako!”


Himutok ko parin. Nakasakay na rin ako sa wakas.
Nasa loob na ko ng sasakayan ng namalayan kong bukas pala ang zipper ko.


“Syet!!! Kaya naman pala!” kausap ko parin sarili ko.


Lawlaw ang suot kung pantalon kaya bumubukas yon sa tuwing gumagalaw ako. Agad kong sinara at pinikit ko na ang mata ko.


Nakakahiya.


Lalong lumalakas ang ulan, dasal ko na lang na sana makarating na agad ako sa boarding house. Gusto ko ng uminom ng kape.


Nagmuni muni ang lola mo ng biglang nagring ang cellphone.

“Hell” sagot ko



Tumatawag si Josh, boypren ko. Si #1 ito.


“I’ve been calling you since yesterday, but you’re not answering my calls.” Agad nyang sagot.

Ay lintek ini-engles ang lola mo! Hindi ko alam kung bakit sinagot sagot ko ang mokong na to. Hindi naman matindi pangangailangan ko. Kaya ko naman pumasa na wala ang tulong nito.

Lahat ng research papers ko siya ang gumagawa… mas alam nya scheds ko at memorize nya ang pagkakasunod sunod ng deadlines ng mga thesis ko. Kahit hindi ko sabihin o iutos sa kanya ginagawa niya. Minsan ito pa napag-aawayan namin. Nagmumuka kasi akong tanga, nagreresearch ng magandang proposal tapos malalaman ko na lang approve na pala ang pangalan ko sa mga panels. Syet!


“Sorry sobrang busy kasi.” Sagot ko naman.

Pinara ko na ang sasakyan at agad binuka ang sirang payong.Tumawid ng mabilis at umakyat na sa boarding house. Nasa third floor ang room ko. Puro kami babae pero ayos lang makisawsaw ang lalaki at binabae kung walang matulugan.


“Busy?! I asked your classmates kung may out of town cases kayo? Umuwi ka lang naman daw sa bahay nyo?!” tumataas na ang boses ng lolo.

Nasa pangatlong palapag na ko. Huminto ako sandali at sumandal sa pinto.


“Teka nga… Bakit nagagalit ka? Dahil ba di ko nasagot tawag mo? Nagsorry nko ah! Ano bang gusto mong marinig? I told you I’m sorry if I wasn’t able to answer your calls! I’m too occupied lately!” mahina ngunit matigas na rin ang boses ko.

Hiling ko sa panahon na yon ay makipagbreak na lang sana ang lalaki para matapos na ang lahat. Hindi ko ugaling makipgbreak sa lalaki dahil madali akong maubusan ng idadahilan kaya hinahayaan ko na lang sila ang makipag-break. Pakialam ko kung pagchismisan akong iniwan! Mas alam ko naman ang totoo.

Narinig kong nagbebeep ang cellphone ko, akala ko binabaan ako ng loko. May tumatawag palang iba. Kahit nagsasalita si Josh, pinindot ko ang hold at sinagot ang kabilang caller.


“Hello?” kinakapa ko ang susi ng pinto at pinasok sa doorknob.

Nabuksan ko rin ang pinto.

“Lex?” sagot ng kabila.

“yes, who’s this?” malamig kong sagot… naghahabol ako ng hininga. Naiinis sa unang kausap.

“ Si Sai to. You never call me, so I asked your number kay boss.”

“oi Sai, wait… hold on.”

Binuksan ko ang kabilang line. Sabay bukas sa ilaw ng room ko at naupo sa kama.


“Bakit nawala ka bigla? Sinong tumawag sayo?” tanong kaagad ng isa.

“ Bukas na lang tayo mag-usap . I’m so tired and I need a good sleep tonight.”

Patlang…

“ Okey, before seven in the morning. 9 pa naman 1st class mo diba?”

“Hmmm.. just be here tomorrow.”

I drop his call and talk to Sai again.

“ Sai, sandal lang talaga, I’ll just change clothes, I’m F8cking wet.”

Narinig ko ang munting tawa sa kabilang linya. Nakaloud speak kasi ang phone ng binaba ko sa kama. Since ako lang mag-isa, naghubad na ng dire-diretso at nagpalit ng makapal na t-shirt at komportableng shorts. Malakas parin ang ulan.

Dinampot ko ang cellphone sa kama at lumabas ulit. Humarap sa computer at nagpatugtog. Wala kasing TV kaya PC lang ang pwedeng pagtripan sa boarding house na yon. Solo ko ngayon ang boarding house. Room ko lang ang may ilaw. Lahat ng kwarto di naman nakalock pero sinadya ko na isang ilaw lang ang gamitin. Masarap mag EMO


“ Still there?” tanong ko sa kabilang linya.

“ Yup!, why don’t you go out and see for yourself who’s outside”

Kumunot ang noo ko ng marinig ko ang mahinang tawa ni Sai. Sinilip ko sa terrace kung may tao nga sa tapat ng bahay. May puting Civic.


“ Nice car” sabi ko at natawa. Sinong mag-aakala, natunton ako ng loka-loka.

“You might be wondering… I’m just bored… lalabas ka ba o papasukin kita ngayon jan?”

“ Pasok ka na lang dito, pareho naman tayong babae. Malabong pagchismisan tayo.”

Lumabas na nga si Sai sa kotse at tumawid sa kalsada. Binaba ko na ang phone at binuksan ang pinto.


“ Kanina ka pa ba sa labas?”

“Kadarating ko lang, kay Bossing ko kihuha itong location mo. Kinulit ko kaya naiibigay nya.”

Ilang beses nkong nahatid ni Sir Terry sa boarding house ko kaya alam nya location nito.

Nauna akong pumasok at sumunod naman siya. Panay kiskis niya sa braso niya, siguro giniginaw ang loka-loka. Naka sleeveless na manipis lang kasi at skinny jeans. Naupo ako ulit sa harap ng PC at hinayaan ko siyang humila ng sarili nyang upuan. Panay kiskis parin nya sa braso at kamay nya.


“Beer or coffee?” tanong ko sa kanya.

Sobrang lakas ng ulan. Parang binabagyo.

“ Di na, nakakahiya naman sayo.” Sagot naman niya sabay hawi sa ilang hiblang buhok na dumikit sa pisngi niya.

Natawa ako at tumayo na upang kumuha na sana ng maiinom ngunit hinila nya ko papalapit sa kanya. Pareho na kaming nakatayo ngayon. Gusto kung magmura dahil para akong inutil ng mga panahong yon. Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Pati lalamunan ko, dinaanan ng el niño, tuyong-tuyo. Tulad ng dati, walang kaabog-abog… hinalikan nya ko. Nakakainis dahil hindi ako makagalaw.

Biglang kumulog. Isang hudyat para lumayo! Buti na lang

Nagtimpla na ko ng dalawang kape sa kusina at binalikan ulit si Sai. Kinuha ko ang jacket at kumot ko sa loob ng kwarto at binigay sa kanya ang isa. Kinuha nya ang jacket at niyakap.


“Isuot mo na ng di ka lamigin.” Ayokong pagbihisin siya at baka iba ang mangyari! Susme!

“Pasensya ka na. I’m just so tired.”

Alam ko ang ibig nyang sabihin pero nahihirapan akong magreact dahil alam kung hindi naman ako makakatulong. Isang mayamang Chinese ang gumagastos sa mga pangangailangan nya ngayon. Hindi Sugar daddy dahil trenta pa naman ang edad. Siya ay dakilang no.2 ika nga.


“ Honestly, I don’t know how to help you with your problem. “

“Hey, its okey” hikbi nya.

Gusto ko ng magmura sa panahon na yon. Halo-halo na ang nararamdaman ko. Awa, Kaba, Inis at lamig.

Hinila ko ang upuan ko papalapit sa kanya at niyakap siya.


“Bahala na.” Yon na ang pinakmadaling isipin sa oras na ‘yon.

Ilang minuto rin kami sa posisyo’ng yon.

“Hmm.. you’d better change clothes and stay here. You can use my things and my room. Sa kabilang room na lang ako. “

Kinuha nya ang kamay ko at hinalikan.
Ngumiti at hinawakn ako sa pisngi.


“I don’t know what’s with you, I’m just glad to have you.” mahinang bulong nya.

Hinalikan niya ko at kahit hirap sa posisyon, nasabayan niya parin ang pagtayo ko. Hindi ko alam kung kayang i-explain ng Science ang pangyayari. Wala na rin akong maintindihan. Nagrerespond na lang ako sa ginagawa niya. Sa una, parang may gumagapang na malamig na hangin sa katawan ko, kalaunan nawala at nagawa ko ng tumawa sabay ng paggalaw ng kamay ko. Para akong si Dura the Explorer. Hinahayaan nya naman ako sa ginawa ko. Parang may sariling utak na ang kamay ko at naglilikot na rin. Noong una, pinandidirihan ko ang ideyang ito pero ngayon napagtatawanan ko na sa utak ko. Pareho lang naman ang hitsura ng katawan niya sa katawan ko pero ang mahawakan ang parting maseselan sa kanya ay iba. Pareho din kaming matino ng panahon ‘yon. Galit siya sa sitwasyon niya. Galit din ako sa sitwasyon ko. Tugmang-tugma.

Nauntog pa ko sa pinto ng sabay kaming pumasok sa kwarto. Pareho kaming natawa at pinagpatuloy na ang ginagawa.

Pinaka-ayaw ko ang malamig pero naintindihan ko kung ano ang init dahil dito.